Daniël bad, heel keurig, drie keer per dag tot God. Koning Darius was daar niet blij mee: zijn onderdanen mochten alleen aan hém iets vragen. Toen koning Darius ontdekte dat Daniël toch bad, liet hij hem oppakken en in een leeuwenkuil gooien. In het midden van dit plaatje zie je Daniël tussen de leeuwen. Rechts zie je een engel in een witte jurk: die heeft Daniël tegen de leeuwen beschermd. Links zie je de profeet Habakuk, die door een engel aan zijn manbun naar de leeuwenkuil gedragen wordt om Daniël wat eten te geven. Koning Darius was zo onder de indruk van dit avontuur dat hij zijn volk beval om wat meer ontzag te hebben voor God. Moraal van het verhaal: door je geloof word je gered.

🦁
Als je eens goed naar die leeuwen kijkt, valt je misschien wel iets op: dat lijken helemaal geen leeuwen! In de middeleeuwen reisden mensen meestal niet zo ver, en al helemaal niet buiten Europa. Er bestond nog geen internet, fotografie was nog niet uitgevonden – de maker van dit plaatje had dus nog nooit een leeuw gezien. Hij gebruikte omschrijvingen van anderen en vulde aan vanuit zijn eigen fantasie. #Notalion dus.

Het plaatje staat in een Historiebijbel, een bewerking van de historische boeken uit de bijbel in taal van de gewone mensen. Het werd in het midden van de vijftiende eeuw geschreven in Utrecht.