De man op de grond is Triboulet, de hofnar van de koning van Napels én toevallig ook de schrijver van dit boek. Je ziet dat het Triboulet is aan de narrenstaf die naast hem ligt: een stok met een kop erop. Hij wilde een gesprek voeren met de Dood, maar zoals je kan zien had de dood er geen zin in. Je herkent hier de Dood heel goed: hij is afgebeeld als een skelet met wapperende cape – of lijkwade -, zijn zeis en een pijl. Hij richt zijn pijl op het hart van Triboulet. Met de Dood valt immers niet te praten, je zult altijd van hem verliezen. Typisch een middeleeuws thema, een tijdperk waarin de pest en de dood een constante dreiging waren. Een discussie met de dood heeft geen zin: de dood bepaalt of je sterft of niet.

Dit boek werd gemaakt rond 1480 – zo’n 540 jaar geleden. Het boek vertelt het verhaal van een gesprek met de Dood, helemaal in dichtvorm. Het gedicht is geschreven door Triboulet. Hij was hofnar bij de koning van Napels. Dat betekende meer dan een beetje jongleren en grappen maken: hij zorgde ervoor dat er allerlei toneelvoorstellingen werden opgevoerd aan het hof, vaak met de koning in de hoofdrol die om te lachen waren, maar ook een wijze les bevatten voor de aanwezigen.